FUTBOLDA  TEKNİK  VE TEKNİK ANTRENMAN UYGULAMALARI

 

Genel  anlamda teknik:

- Spor   dallarına   ait   oyunların    içerisinde  yapılan   hareket   ve davranışlardır.

- Belirlenmiş   hedefe   yönelik,   amaca   uygun   hareket  akışı  ile Uygulanan,  kurallara  uygun   bir  oyun  davranışı  sağlayan, oyuna ait tipik hareket becerileridir.

- Çeşitli   spor  branşlarına ait hareketleri, sistemli bir şekilde ve az enerji harcayarak yapabilme yeteneğidir.

Futbol Tekniği;

- Futbolu   oluşturan   hareket   ve   davranışların   oyun    kuralları çerçevesinde  ve  her   türlü  müsabaka  koşullarında  hatasız,  zamanında ve amaca uygun olarak yapılmasıdır.

- Bireysel  olarak  top  kullanma,  üstlenilen  göreve  göre  hareket etme   ve   takım   içindeki   oyun  tarzına  uygun  şekilde  yapılan   davranış biçimidir.

- Futbol   müsabakası  içinde  en  güç  durumlarda   bile topa sahip olmak ve topu en uygun ve başarılı bir şekilde kullanabilmektir.

- Futboldaki    bütün    oyunsal    uğraşıda    topun    ve    vücudun, hükmedilerek kullanılmasıdır.

- Futbolda   topa   sahip   olan   oyuncunun   engelleyici  müsabaka koşullarına    rağmen   topu,  rakip   kale   yolunda   güven   altına   alabilme becerisidir.

- Futbolda  teknik,  en   zorlu   maç  koşulları   altında   topa  sahip olmak  ve  korumak  için,   hareket  becerileri  ve   pozisyon   olanakları   ile donanarak oyuna hazır hale gelinmesini  ifade   eder.

Futbolda tekniğin temel amacı, oyun içerisinde futbolcunun, bulunduğu an ve durumu en iyi şekilde kendi lehine çevirmek için toplu veya topsuz olarak futbola uygun davranış gösterebilmesidir. Yine tekniğin amacı, futbolcunun zayıf yönünü güçlendirmek, gelişmiş yönünü de mükemmelleştirmektir. Böylece müsabakalar sırasında karmaşık müsabaka problemlerini çözümlemek,  dolayısıyla verimi arttırmak ve üstün bir performansa ulaşmak mümkün olur.

Futbol tekniğinin temelini hareket oluşturur. Futbolcunun hareketleri sporun zorlamalarına ne kadar uygunsa ve  futbolcu bu hareketi ne kadar ustaca yapıyorsa, tekniği o kadar yüksek demektir. Bu yüksek teknik, ancak antrenmanla kazanılır. Futbolcunun özel yetenekleri özel antrenmanlarla geliştirilmezse, o futbolcu sıradan bir futbolcu olmanın üstüne çıkamaz.

Teknik, futbolun diğer üç performans unsuru olan taktik, kondisyon ve psikolojik faktörlerle sıkı bir ilişki içerisindedir. İyi bir teknik, oyun içerisinde taktik uygulamaların daha iyi bir şekilde gerçekleştirilmesini sağlar. Yine yüksek bir teknik, fazla enerji harcamadan, hareketlerimizi ekonomik olarak uygulamada ve sonuca gitmede etkin bir rol oynar.

Günümüz futbolu hızlı bir tempoda oynanmaktadır. Futbolcular teknik yeteneklerini en yüksek hızda ve rakip kale önündeki alanlardan başlamak üzere sahanın hemen her yerinde ve sıkı markaj altında iken

uygulamak durumundadır. Bu sebeple futbolcu, oyun içerisinde her pozisyonda topu kontrol edebilmeli, isabetli paslar verebilmeli, topu iyi takip ederek  saklamalı, hareket halinde iken etkili şut atabilmelidir. Ayrıca futbolcu, topsuz oyun içinde de doğru zamanda ve doğru yerde olmak için, sürekli olarak ve aktif şekilde oyuna kendini vermelidir. Yani futbolcu için dinamik teknik büyük önem taşımaktadır.

Takım antrenmanlarında, teknik öğretime ve yine, teknik yönden performans düzeyinin geliştirilmesi ve pekiştirilmesi için yapılan teknik çalışmalara da ayrı bir önem verilmelidir. Teknik çalışmalar, taktik, kondisyon ve psikolojik faktörlerle bağlantılı bir şekilde yönlendirilirken müsabaka şartlarına uygun şekilde verilmelidir. Çünkü, bir futbol takımının oyun seviyesi büyük oranda  oyuncuların teknik becerilerine bağlıdır.

 
FUTBOLDA  TEKNİĞİN   EĞİTİMİ  -  ÖĞRETİMİ   VE ANTRENMANI

Genel anlamda teknik antrenman, doğa yasaları ve bütün araç ve kuvvetler göz önünde bulundurularak,  belirlenmiş hedefe doğru  teknik yöntemlerin yaratıcı ve aktarıcı bir şekilde düzenlenmesidir.

Futbolda teknik antrenman ise, futbolu oluşturan hareket ve davranışların kazanılması, düzeltilmesi, sağlamlaştırılması – otomatikleştirilmesi ve futbola özgü spesifikleştirilmesi için yapılan ve genel antrenman bilimi kuralları çerçevesinde şekillenen organize çalışmalardır.

Sportif tekniğin gelişimi  öğrenme dönemleri Teknik eğitim süresince metodik ölçütler Motor öğrenim sürecinin nörofizyolojik akışı;

1. Dönem
Amaç, harekete uyum sağlama. Hareketin ilk tanıtımının bütünüyle  temel becerilerle  ve ön araştırmalarla  öğretilmesine başlama.  Optik, akustik, sözel ve kinestetik algılamalar, ilk uyarı alanını oluşturur. Düşünce olarak hareketin tanıtımı, beyinde hareket  modelinin oluşmasını sağlar.


2. Dönem
Kaba koordinasyon dönemi: Hareketin temel yapısı akış süreci içerisinde şekillenir. Hareket bütünlüğü kazanılır. Fakat biraz kısaltılmış, daraltılmış şekilde her dönemin özellikleri ayrıntılara girmeden öğretilir. Bu dönemde amaç, hareket akışının bütün olarak öğretilmesidir. Beyin kabuğunda engelleme sürecine karşı, uyaran sürecinin canlandırılması başlar. Bu dönemde çalışan organlara  ait kasların ekonomik olmayan ve kontrolsüz uyarımları ortaya çıkar.


3. Dönem: Hassas koordinasyon dönemi: Hareketin her dönemi kinematik ve dinamik yapısı ile şekillenir. Hareket, bütünlüğü içinde bilinçli olarak yapılır. Hareket çatısı  kaba şekilde ve bütünüyle öğrenilmiştir. Tekniğin her aşamasının  birbirine bağlantısı sağlanır. Öğrenme koşulları, oldukça standart hale gelmiştir. Öğrenme amacı, kavrama ve öğrenme olayını bilinçli olarak yapar ve hassas koordinasyon sağlar. Hassas koordinasyon da bilinçli hareket yapmak demektir.  Konsantre olma dönemi MSS ve organların amaca uygun olarak uyarılması, frenlenmesi, konsantre olması. Rahatsız edici faktörlere karşı hassastır ve hassas hareket akışı, büyük ölçüde optik(görsel) kontrol sisteminin etkisi altına geçmiştir.


4. Dönem
Tekniğin pekiştirilmesi ve istikrarlı hale gelmesi. Hareketin akışı dış ve iç ortamlardan kaynaklanan etkilere rağmen bilinçli ve doğru hareket etme özelliğini korur.  İstikrarlı bir hareket akışı ancak değişik durumlarda ve değişik müsabaka koşullarında yapılarak gerçekleştirilir. Her duruma göre uyum yeteneği sağlamak pedagojik amaçtır. Yüksek bir hareket duyarlılığının ve algılanmasının eğitimi de önemlidir.  Sinir sisteminde uyarma ve frenleme süreçleri, dikkat etmeksizin bilinçli olmayan tekrarla otomatikleştirilir. Böylece dikkat, çevresel faktörlere yönelerek hareket koordinasyonu istikrarlı(stabil) hale getirilebilir.

Futbolda teknik, santral sinir sisteminin bir ürünüdür. Futbolcu topa, eller ve kollar hariç (kalecinin ve oyuncuların bazı oyun kuralları dışında) vücudun her yeriyle temas ederek, onu amaca uygun şekilde kullanır. Bir hareketin kazanılması ve mükemmelleştirilmesinin temelinde tekrarlama olgusu yatmaktadır. Bir hareketin kazanılması önce zihinsel olarak başlar. Bu zihinsel başlangıç, bilinçli ya da bilinçsiz olabilir. Zihinsel olarak başlayan öğrenme sonucu beynimiz, hareketin bir şablonunu hazırlar. Bu şekilde hareketi öğrenmek kolaylaşır. Bunun yanında herhangi bir hareketi başkasının bize anlatmasıyla da öğrenebiliriz. Sonuçta, bu öğrendiğimiz hareketleri bol tekrarla iyice özümsedikten sonra kullanmaya başlarız. Hareketleri otomatize hale getirdiğimizde teknikleri  en verimli şekilde  kullanırız.

Futbolda teknik eğitime mümkün olduğunca erken başlamak gerekir. Çünkü futbolda tekniğin öğrenilmesi için en verimli çağ, çocukluk ve gençliğe geçişin ilk yıllarını kapsayan yaşlardır. Onun için futbolda teknik öğretim için en ideal yaşlar, farklı gelişim özelliklerinden dolayı  9 – 14 yaş olup, en ideali 10 – 12 yaş grubudur. Bu yaşlardan sonra ergenlik döneminin şartları öğretimi olumsuz yönde etkilemektedir. Ergenlik döneminin bitişinden sonra ise tekniği öğrenmekten çok, mevcut teknik kaliteyi arttırmak için çalışmalar yapılabilir.

Teknik eğitimin üst düzeyde, futbolcunun daha çok zayıf olan tarafını geliştirmeye uygun şekilde programlanması gerekir. Teknik antrenman programlarını:

a) Salt teknik eğitim,

b) Basit ve bileşik hareketlerin teknik eğitimi,

c) Müsabaka  şartlarına  uygun  ve  küçük   oyunlara  dayalı   teknik eğitim şeklinde sıralayabiliriz. Ayrıca teknik antrenman programlarını öğretim dönemlerini  göz önünde bulundurarak da sıralamaya özen göstermeliyiz. Böylece tekniğin öğretilmesi, pekiştirilmesi, eksikliklerin daha çabuk fark edilmesi ve telafisi için de zaman kazanabilir ve öğretim sürecini en iyi şekilde kullanabiliriz.
      

Salt teknik eğitim, genelde temel eğitimde kullanılmakta olup,  ilk gözlem hataların düzeltilmesi ve telafi edilmesi açısından önem taşımaktadır. Basit ve bileşik hareketlerin teknik eğitimi ile müsabaka şartlarına dayalı teknik eğitim maç şartlarında dinamik tekniği sağlaması açısından büyük önem taşımakla birlikte, daha çok üst düzey teknik çalışmalarında kullanılır.

Futbol, çoğu spor branşlarına göre daha fazla beceri isteyen bir oyun sporudur. Onun için bugünün tekniğinde, salt teknik öğretim hariç, çalışmaları oyun durumunda uygulamaya çalışmalıyız. Yine taktik çalışmaların alt yapısı olarak kabul edildiği için tekniğin, organizeli, bol tekrarlı ve  bıkmadan, usanmadan yapılarak mükemmel hale getirilmesi gerekir.

Teknik antrenmanların düzenlenmesi ve teknik becerilerin öğretiminde dikkat edilecek noktaları şu şekilde sıralayabiliriz (Tekniğin Genel ve Özel Prensipleri):

1. Teknik  eğitime    mümkün   olduğunca     erken     başlanmalıdır. Özel becerilerin geliştirilip düzgün hale getirilmesi için her yaş ve verim sınıfında bu eğitime devam edilmelidir.

2. Teknik   eğitim,   organizmanın   yorgun    olmadığı   zamanlarda yapılmalıdır.

3. Çalışmalara iyi bir ısınmadan sonra  geçilmelidir.

4.  Özellikle   öğrenmenin    başlangıcında,  hareketlerin  doğru   bir şekilde yapılmasına özen gösterilmelidir. Çünkü hareket, oyuncuya yanlış öğretilmişse  bunu düzeltmek çok zor olacaktır. Onun için doğru öğretimin yanında hatalar da zamanında tespit edilmeli ve hemen düzeltilmelidir. Hata grup içinde ortak yapılıyorsa toptan düzeltilmeli, değilse kırıcı olmadan tek tek düzeltme yoluna gidilmelidir.

5.  Futbolcu   bireysel   tekniğini   kusursuz   yapana    kadar   serbest bırakılmalıdır.
 


6. Çok   yönlü   hareket,   tecrübe   ve   beceri  elde  edebilmek  için oyuncuların yaratıcı güçlerini kullanabilmelerine fırsat verilmelidir.

7. Hareketler, çok tekrar edilerek otomatik hale getirilmelidir.

8. Çalışmaların   zorluk    derecesi   yaş,   cinsiyet,    güç  düzeyi  ve futbolcunun  o anki teknik kapasiteleri dikkate alınarak kademe kademe arttırılmalıdır. Basitten zora, yalından karmaşığa doğru bir yol izlenmelidir.

Burada şu özellik çok önemlidir; çocukların ve gençlerin teknik antrenmanları büyüklerin hafifletilmiş antrenmanı değildir.

9. Teknikleri   öğretirken   oyunculara    yüklenilmemelidir.  Nabız dakikada 150 –160’ın üzerine çıkmamalıdır.

10. Çalışmalarda  teknik  hareketlerin  temposu  uygulanan kuvvet ve çevre şartlarına uygun olmalı, ayrıca harekete iyi konsantre olmalıdır.

11. Teknik    çalışmalarda    sinir    sistemi    çabuk    yorulacağından dinlenmelere de yeterince yer verilmelidir.

12. Teknik   çalışmalar   bir  antrenman  biriminde,  ısınmanın hemen peşinden yapılmalıdır. Toplam teknik çalışma süresi yoğunluğu  25 – 30 dakikayı pek geçmemelidir.

13. Futbolcunun her iki ayağı da kullandırılmalıdır.

14. Tekniğin teorisi de futbolcuya verilmeli,  futbolcu  tekniği   sözlü olarak ta ifade edebilmelidir. 

15. Salt  teknik    eğitimden    hemen    sonra    müsabaka    şartlarına uygun oyun formunda çalışmalar organize edilmelidir. Teknik hareketler, taktiksel hareketlerle bağlantılı bir şekilde planlanmalı ve uygulanmalıdır.

16. Teknik    antrenmanlar,   gelişim   antrenmanları   (13 –17 yaş ) döneminde, antrenmanların en az  %50– 60’lık bölümünü kapsamalıdır.

17.  Tekniklerin,  müsabaka   ortamında    öğretilmesi    aşamasından itibaren,  birlik  ve beraberlik içerisinde ve oyun kuralları çerçevesinde,  "fair – play" (centilmenlik) anlayışına dikkat edilerek uygulanması gerekliliği,  futbolcuya ısrarla aşılanmalıdır.

Futbolda teknik olarak gelişmenin temelini “TEKRAR” oluşturur. Tekniğin ön koşullarını ise, bedensel uygunluk(motorsal) ve koordinatif özelliklere sahip olma, rakibin yarattığı stresin aşılması ve takım arkadaşlarının çok yönlü ve uyumlu hareketleri oluşturur. Diğer yandan hareket ve pozisyon becerilerinin kazanılması ve mükemmelleştirilmesi; pozisyonu öğrenerek kullanmaya ve hareketlerin farklılaştırılmasına bağlıdır.

Tekniğin pratikteki gelişimi;

a) Temel pozisyon (rakipsiz),

b) Pasif halde bulunan rakiple yapılan geliştirilmiş pozisyon,

c) Aktif   halde   bulunan   rakiple   yapılan   geliştirilmiş   pozisyon yardımı ile gerçekleşir.

Tablo-3: Pozisyonlara bağlı olarak, yapılacak olan ve tekniğin pratikte geliştirilmesini sağlayan ve maddeler halinde saydığımız bu egzersiz sıralamasını  şu şekilde şema olarak gösterebiliriz:

Her futbolcunun kendine özgü bir stili olduğundan, teknik çalışma, buna bağlı olarak dikkat, pozisyon tahmini ve karar verme koşullarını içerir. Bu konulara uygun çalışmalarla teknik seviyede ilerlemeler görülür, devamlı antrenmanlarla da tekniğin pekiştirilmesi sağlanır. Teknikte ustalık, oyuncuya değişik durumlarda topu kullanmak, baskı altında iken topu kaybetmemek, değişik pozisyonlara çabuk uyum sağlamak gibi avantajlar sağlar. Bu günün futbolunda oyun tempoları hızlandıkça, teknik kaliteleri yüksek olan futbolcular, kendilerini daha fazla göstermek imkanına sahip olacaklardır.

Futbol tekniği öğretilirken ve antrenmanlarda uygulatılırken, yararlanılan bir çok eğitim – öğretim yöntemlerinin yanında, daha çok şu üç yöntemden  de yararlanılır:

1. Egzersiz yöntemi (Tümevarım),

2. Oyun yöntemi (Tümdengelim),

3. Karışık (Miks) yöntemi,

1. Tümevarım(indüktive) yöntemi, zor ve karmaşık tekniklerin öğretiminde öncelik kazanır. Hareket kolaydan zora doğru,   basamak şeklinde ve bütüne erişecek tarzda öğretilir. (Hareketin fonksiyonel parçaları ayrı ayrı çalışılır). Bu yönteme tümdengelim yönteminin uygulanmadığı, ayrıntıların çok iyi öğrenilmesinin gerekli olduğu  durumlarda, koordinasyon sıkıntısı çekildiği anlarda ve yeterli zaman varsa baş vurulur.

Futbola yeni başlayanlarda (salt teknik eğitimde) egzersiz (tümevarım) yönteminden yararlanılır. Bu yöntem;

a) Basit alıştırmalı egzersiz yöntemi,

b) Kompleks(karmaşık)   alıştırmalı   egzersiz  yöntemi olarak ikiye ayrılır.

Egzersiz yönteminde, teknik araştırmalara önce basit alıştırmalar şeklinde başlanmalı, daha sonra kompleks alıştırmalara geçilmelidir. Günümüzde de sıkça kullanılan bu yöntemde, oyunun tüm ayrıntılarını antrenmanlarda uygulamak, daha iyi öğrenmeyi ve pekiştirmeyi sağlamaktadır. Yine kompleks alıştırmalı egzersiz yöntemi, aynı zamanda taktik uygulamalara daha kolay ve rahat geçmeyi sağlayacaktır. Böylece teknik ve taktik faktörlerin birbirine bağlanması daha iyi bir şekilde gerçekleştirilecektir.

a) Basit  alıştırmalı  egzersiz  yönteminde  kullanılabilecek alıştırma örnekleri:

• Topu   hissetme,   topla  bütünleşme  alıştırmaları;  top saydırma, slalom koşusu, tek – çift ayakla veya ayağın değişik yerleriyle top sürme, belirli işaretli daireler üzerinde koşma vb.,

• 4 - 6   oyunculu    gruplarla,   dururken   veya   koşarken   yapılan alıştırmalar,

• Şut duvarına çeşitli mesafelerden pas ve şut atma alıştırmaları,

• Sarkaç topa kafa vuruşu alıştırmaları,

• Dönüşlü  olarak,  oyuncuların    veya  grubun  arkasına   sarkarak yapılan stafet koşulu alıştırmalar,

• Gösterilen  belirli  alan  içerisinde  ikili   –  üçlü  gruplar  halinde çeşitli   koşma alıştırmaları(basitten zora doğru),

• Durarak yapılan alıştırmalar(günümüzde daha az kullanılıyor),

• Koşarken yapılan çeşitli alıştırmalar,

• Rakipli  basit  alıştırmalar(pasif,  yarı  aktif  ve tam aktif halde ve az sayıda, 1:1, 2:1, 2:2 oyuncuyla oynanan oyun).

b) Kompleks   alıştırmalı    egzersiz    yönteminde   kullanılabilecek alıştırma örnekleri:

• Bir hücum,  bir  orta  saha  oyuncusu orta sahadan açıklara doğru bir veya iki pasif halde bulunan savunma oyuncusuna karşı oynar (2:1 veya 2:2 oyuncuyla oynanan  oyun).

• En   son   kanattan  orta  yapılarak  kaleye  gol  vuruşu  ile hücum kapatılır.

• Kanattan  bir  oyuncu  hücum   oyuncusuna  orta   yapar.  Hücum oyuncusu da orta sahadan gelen diğer bir oyucuya topu indirir. Orta saha oyuncusu da gol vuruşu ile hücumu kapatır. Burada bir veya iki pasif halde bulunan savunma oyuncusu kullanılabilir.

• Yukarıda  belirtilen  alıştırmalar  yarı  aktif savunma ile ve belirli kurallar getirilerek (stop, pas, yerden oyun, havadan oyun, vs.)uygulanır. Oyun şartları, basitten zora doğru götürülerek saha büyütülüp küçültülerek, gruplar yer değiştirerek  merkeze veya dışa gidilmek suretiyle değişik yöntemlerden yararlanarak uygulanır.

2. Tümdengelim (dedüktive) yönteminde hareket bir bütün olarak öğretilir. Bu yöntemle eğer sporcunun kapasitesi öğretilmek istenen tekniklere yeterli ise daha hızlı bir öğrenme ve gelişme sağlanır. Bütünün öğretimi ile ilgili çalışmaların sonunda, başarılı bulunmayan ya da daha çalışılması gereken bölümler varsa  bunlar ayrılır ve her parça ayrı ayrı öğretilir. Basit hareketlerin öğretiminde daha çok bu yöntem tercih edilir.

Futbolda oyun, tümdengelim yönteminde, uygulanan  kısa ve basit oyun formlarından, kompleks ve uzun oyun formlarına doğru bir yol takip edilir.

Tümdengelim oyun  yönteminde kullanılabilecek alıştırma ve oyun örnekleri:

a) Serbest alanda kalesiz oyunlar:

• Değişik  kurallar  konularak ve görevlendirmeler  yapılarak 1 : 1' den 8 : 8’e kadar değişen oyuncu sayıları ile ve sınırlı alanda oynanan parti oyunları; topu kendi takımında tutma, numaralandırılmış oyuncular arasında sıra ile paslaşma, duvar pası içerikli  kombinasyonlar,  kontrol paslı oyunlar,  sağ – sol ayakla oynama, top sürdükten sonra pas atma, vs.

• 2 : 1,  3 : 1,  4 : 2,  5 : 2,   6 : 2  oyuncularla  oynanan  top  kapma oyunları;

• Çoğunluğun  azınlığa  karşı   6 : 4,   7 : 5    oyuncularla  oynadığı oyunlar.

b) Kale, çizgi veya farklı işaretler üzerinde oynanan oyunlar:

• Gol  vuruşu  oyunları,   gol  vuruşu  yarışması. Kaleye 10 – 20 m. uzaklıkta 2 veya 4 oyuncu kullanılarak uygulanır.

• 2, 4  veya 6 minyatür kale üzerine 1 : 1’den 8 : 8’e kadar değişen sayıda oyuncularla oynanan oyunlar.

• Aynı   sayıdaki   oyuncuların,   rakip   kale   çizgisini   driplingle geçerek gol atmaya dayalı  olarak oynadığı oyunlar.

• 4 : 4 + 1,   5 : 5 + 1,   4 : 4 + 2   vs.  oyuncuyla  oynanan   pasörlü oyunlar,

• Futbol   tenisi  oyunu.  Oyun  alanı  ve   filenin yüksekliği, zorluk derecesine göre düzenlenir. Kurallar değiştirilir.

3. Karışık (miks - karma) yöntemi, gelişim ve müsabaka antrenmanları döneminde yapılan teknik çalışmalarda kullanılır. Her iki yöntemin (tümevarım ve tümdengelim) karışık olarak birlikte kullanılmasına dayalı bir yöntemdir.

Futbolda karışık (miks) yöntemi kullanılarak tekniğin müsabaka şartlarında geliştirilmesi ve pekiştirilmesi  daha iyi sağlanabilir. Bunun yanında teknik, taktik ve kondisyon bir arada birlikte çalışılabilir. Antrenör veya öğretmen, bu yöntemi kullanırken çeşitli oyun, müsabaka ve antrenman formlarını kullanarak, uygulamaların çeşitliliğini arttırmalıdır. Böylece yöntemin kullanılabilirliği daha iyi bir şekilde gerçekleşir.

Futbol oyun kurallarının öğretilmesi, düzeltilmesi ve pekiştirilmesinde daha çok karışık(miks) yönteminden yararlanabiliriz. Yine geliştirilmek istenen faktörler birden fazla ise daha çok bu yöntemden yararlanılarak çalışmalar kompleks olarak gerçekleştirilir.

Karışık (miks) yöntemi, gelişmiş sporcularda (gelişim antrenmanları dönemi) kullanılabileceği gibi daha çok performansı iyi(elit) sporcularda kullanılır. Bu yöntemle, devamlı tekrarlanan oyun pozisyonları oyuncuların oyun anlayışlarını geliştirmelerini sağlar ve öğrendikleri tekniklerin amaca en uygun olanını seçmelerine yardımcı olur. Ayrıca oyunculardan belirli taktik pozisyonlar içerisinde çeşitli teknik cevaplar vermeleri sağlanır. Yani hareket katı olarak verilmez, oyuncunun alternatifler yaratarak, yaratıcılık özelliği de geliştirilir.

Karışık (miks - karma) yönteminde kullanılabilecek alıştırma örnekleri:

•  Sınırlı alan içerisinde joker ile 6 – 8 oyuncunun devamlı hareket halinde iken  belirli kurallar çerçevesinde, duvar pası, top değiştirme vs. yapması.

• Bir kale üzerine, bir tarafın fazla olduğu 6:4, 4:6; 7:5, 5:7 vs. takımlar ile oynanan  oyunlar.

• Tam saha kullanarak 7:7’den 11:11’e kadar oyuncu sayıları ile, sadece açıklardan oynayarak, ceza sahası dışından şut atarak vb. oynanan şartlı oyunlar.